ஒரு சாமியார் மக்கள் நிறைந்த ஒரு கூட்டத்தில் பேசிக்கொண்டிருந்தார்.திடீரென்று ஒரு ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டு ஒன்றை எடுத்து அங்கிருந்த மக்களிடம் காட்டி இது யாருக்கு வேண்டும் என்று கேட்டார். ஒவ்வொருவரும் அவர் நமக்குத் தருவார் என்று எதிர்பார்த்தார்கள்.சிலர் கேட்கலாமா என்று தயங்கினார்கள்.இப்படியே காலம் கழிந்து கொண்டிருந்தது.திடீரென்று ஒரு சிறிய பையன் ஓடிவந்து அவர் கையிலிருந்த அந்த ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டைப் பிடுங்கிகொண்டு போய்விட்டான்.அந்தச் சாமியார் சிரித்துக் கொண்டார்.ஐயா இது ஞாயமா என்று அங்கிருந்தவர்கள் கேட்டார்கள். நான் அந்த ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டைத் தருவதற்குத் தயாராவே இருந்தேன், நீங்கள் அதை என்னிடமிருந்து பெறுவதற்கு என்ன செய்தீர்கள். அந்தக் குழந்தை அவர் தருவதற்குத் தயார்.நாம் எடுத்துக் கொள்வோம் என்று எடுத்துக்கொண்டான் /.அதை என்னிடமிருந்து வாங்க நீங்கள் ஒரு முயற்சியும் செய்யவில்லையே என்றார்,.அந்த சாமி யார்தான் கடவுள். ஆயிரம் ரூ பாய் நோட்டுதான் அருள். அந்த நோட்டை பெறுவதற்கு எந்த முயற்சியும் செய்யாத கூட்டம்தான் நாம். நோட்டைப் பிடுங்கிச் சென்ற சிறுவன்தான் வள்ளலார்.
அருளுறின் எல்லாம் ஆகும் ஈதுண்மை அருள் பெற முயலுக என்றருளிய சிவமே.